به گزارش روزنامه ایران، فروردین ۱۴۰۲، پلیس تهرانپارس با گزارش قتل زن ۴۱ ساله‌ای در منزلش روبه‌رو شد. مأموران با ورود به خانه، جسد زن را که با ضربات متعدد چاقو به قتل رسیده بود، یافتند. پدر مقتول که حادثه را گزارش کرده بود، گفت از صبح چند بار با دخترش تماس گرفته اما پاسخی دریافت نکرده است. با کمک یک کلیدساز، وارد خانه شده و پیکر خونین دخترش را پیدا کرده است. او با توجه به اختلافات قبلی، شوهر دامادش را مظنون اصلی دانست.
چند روز بعد، مأموران قاتل فراری را در یکی از بیمارستان‌های تهران پیدا کردند؛ او به دلیل سوختگی شدید بستری بود. مرد جوان در همان ابتدا اعتراف کرد: «همسرم بیش از حد به خانواده‌اش وابسته بود و بیشتر وقتش را با آنها می‌گذراند. روز حادثه بر سر همین موضوع درگیر شدیم، کنترل خود را از دست دادم و او را با چاقو زدم. بعد هم قصد خودکشی داشتم و خودم و خودرویم را آتش زدم، اما رهگذران نجاتم دادند.»
در دادگاه، پدر و مادر مقتول درخواست قصاص کردند. متهم در دفاعیاتش گفت: «ابتدا زندگی خوبی داشتیم اما وابستگی شدید همسرم به خانواده‌اش، مخصوصاً برای مراقبت از مادر بیمار، باعث اختلافات شد. روز حادثه بحثمان بالا گرفت و این اتفاق تلخ افتاد. اگر دخالت‌های خانواده‌اش نبود، چنین سرنوشتی رقم نمی‌خورد.»
قضات دادگاه کیفری، حکم قصاص را صادر کردند و دیوان عالی کشور نیز این حکم را تأیید کرد. اکنون این مرد یک قدم تا اجرای حکم فاصله دارد.
