به گزارش World Population Review، در ادامه فهرست کشورهایی که ارتش ندارند و نحوه تأمین امنیت آن‌ها آمده است:

نکات کلیدی

• بیشتر میکرواستان‌ها، جزایر کوچک و کشورهایی با شرایط خاص تاریخی یا دیپلماتیک، ارتش ندارند.

• این کشورها معمولاً هزینه‌های نظامی پایین‌تری دارند و منابع خود را بیشتر در آموزش، بهداشت و توسعه صرف می‌کنند.

• امنیت آن‌ها از طریق پلیس، نیروهای شبه‌نظامی، توافقات بین‌المللی یا عضویت در ائتلاف‌های امنیتی تأمین می‌شود.

• حفظ حاکمیت آن‌ها نشان می‌دهد امنیت ملی می‌تواند با روش‌های نوآورانه غیرنظامی، دیپلماسی مسالمت‌آمیز و همکاری بین‌المللی نیز تضمین شود.

یادداشت درباره ترتیبات امنیتی

• برخی کشورهای جزیره‌ای اقیانوس آرام مانند کیریباتی، تووالو، نائورو، پالائو، جزایر مارشال، میکرونزی، ساموآ و نیوئه بر اساس معاهدات و توافق‌نامه‌ها، از دفاع جمعی توسط کشورهایی مانند استرالیا، نیوزیلند یا ایالات متحده بهره می‌برند.

• میکرواستان‌های اروپایی همچون آندورا، لیختن‌اشتاین، موناکو، سان‌مارینو و واتیکان امنیت خود را از طریق توافق با قدرت‌های همسایه تأمین می‌کنند.

• کشورهای حوزه کارائیب مانند دومینیکا، گرانادا، سنت‌لوسیا، سنت‌وینسنت و سنت‌کیتس و نویس عضو سامانه امنیت منطقه‌ای هستند؛ یک سیستم چندملیتی پلیس و واکنش به بحران.

• کاستاریکا و پاناما با انحلال ارتش خود بر نیروی پلیس و امنیت داخلی تکیه کرده و تضمین دفاعی رسمی از دیگر کشورها ندارند.