جنگ ۱۲ روزه ایران و اسرائیل، از ۲۳ خرداد تا ۵ تیر ۱۴۰۴، باعث تعطیلی موقت پروازهای مسافربری شد. این بازه زمانی اخیر، چالش‌های جدیدی را بر صنعت هواپیمایی ایران تحمیل کرده که ادامه‌ی روند عادی مسافرت هوایی را با ابهام مواجه ساخته است.

وضعیت پس از توقف پروازها

بازگشت حجاج به کشور از ۵ تیر ۱۴۰۴ آغاز و از روز ۷ تیر پرواز در شرق ایران از سر گرفته شد. تا ۱۱ تیر پروازهای عبوری بین‌المللی مجدداً فعال شدند.

مهرآباد تهران از ساعت ۵ تا ۱۸ اجازه پرواز دارد، اما فقط به هواپیماهایی که قابلیت پرواز بالای ۲۵ هزار پا دارند. هواپیماهای کوچک مانند ATR همچنان زمین‌گیر هستند.

آثار اقتصادی و لجستیکی

توقف کامل پروازهای مسافری، زیانی معادل ۴۸۰ میلیارد تومان روزانه به همراه داشت، شامل هزینه‌های نگهداری ناوگان زمین‌گیر و ازدست‌رفتن درآمد بلیت و فرودگاهی.

تقاضای دولت برای کمک به ایرلاین‌ها و شرکت‌های خدمات فرودگاهی، با توجه به بدهی سنگین و کمبود ناوگان، ادامه دارد، اما دولت منابع محدودی دارد.

وضعیت زیربنایی ناوگان

تنها ۲۰–۳۰٪ از ناوگان هوایی ایران فعال است؛ ۷۰–۸۰٪ هواپیماها زمین‌گیر شده‌اند. ناوگان در حال بهره‌برداری به طور متوسط ۲۶–۲۷ ساله است.

این عقب‌ماندگی نسبت به تجهیزات روز جهانی، موجب کاهش بهره‌وری، افزایش تاخیر پروازها و نارضایتی مسافران شده است.

ایمنی؛ محور اصلی در شرایط اضطراری

سخنگوی سازمان هواپیمایی: «ایمنی و جان مسافران در اولویت است»، و تصمیمات کمیته مشترک نظامی–غیرنظامی برای باز بودن یا محدود بودن پروازها، مبتنی بر این نگرش اتخاذ می‌شود.

صنعت هوانوردی ایران هم‌اکنون در وضعیت شکننده‌ای قرار دارد. بازگشت به شرایط عادی تنها با توقف کامل جنگ، تأمین قطعات تعمیرات، نوسازی ناوگان و حمایت اقتصادی دولت ممکن است.